Przyczyny trądziku pospolitego
Na rozwój trądziku pospolitego wpływa szereg czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Najistotniejsze z nich to:
– nadprodukcja łoju przez gruczoły łojowe, co w kombinacji z intensywnym rogowaceniem naskórka wpływa na zatkanie światła gruczołu, powstanie zaskórników, a następnie zmian zapalnych,
– kolonizacja przewodów wyprowadzających gruczołów łojowych bakteriami Propionibacterium acnes,
– zaburzenia gospodarki hormonalnej, zwłaszcza zwiększone stężenie androgenów, czyli męskich hormonów płciowych,
– stosowanie kosmetyków komedogennych (zatykających pory skórne),
– nadmierne oczyszczanie i przesuszanie skóry,
– niewłaściwa dieta: ostre przyprawy, konserwanty, tłuszcze zwierzęce,
– stres,
– narażenie zawodowe na chlor, oleje mineralne ,
– stosowanie steroidów (tzw. trądzik polekowy).
Postacie trądziku pospolitego i ich objawy
Trądzik pospolity może przyjmować rozmaite postacie, co uwarunkowane jest typem zmian skórnych. Trądzik zaskórnikowy, czyli młodzieńczy, obejmuje głównie czoło, nos i brodę, manifestując się licznymi zaskórnikami. Zaskórniki zamknięte mają niewidoczne ujścia gruczołów łojowych, zaś otwarte – mają ujścia o ciemnym zabarwieniu. Ten typ trądziku pojawia się w okresie dojrzewania i najczęściej samoistnie zanika.
Trądzik krostkowy powoduje powstanie twardych, bolesnych krost, z tendencją do przekształcenia w zmiany ropne. Mogą one prowadzić do powstawania blizn i przebarwień.
Trądzik grudkowo-krostkowy to dominacja stanu zapalnego z zaskórnikami, ropnymi wykwitami oraz krostkami. Może obejmować twarz, plecy i klatkę piersiową.
Trądzik ropowiczy cechuje występowanie ropnych torbieli, pozostawiających głębokie blizny.
Trądzik bliznowaty to ciężka postać choroby, w której zmianom ropnym towarzyszą bliznowce – przerośnięte i zgrubiałe blizny.
Leczenie trądziku pospolitego
Trądzik pospolity wymaga złożonego leczenia, a postępowanie lecznicze uzależnione jest od postaci trądziku i nasilenia zmian chorobowych. W walce z trądzikiem może być zastosowane leczenie miejscowe lub ogólne. Leczenie miejscowe stosowane jest przede wszystkim w łagodnych oraz umiarkowanych postaciach trądziku. Przy ciężkim przebiegu, leczenie miejscowe ma rolę pomocniczą, uzupełniając leczenie ogólnoustrojowe.
Leki stosowane miejscowo w postaci maści, kremów i zawiesin to:
– maści antybiotykowe, najczęściej makrolidy (erytromycyna, klindamycyna), mające na celu ograniczenie rozwoju bakterii na powierzchni skóry,
– retinoidy, regulujące aktywność gruczołów łojowych oraz rogowacenie naskórka,
– kwas azelainowy hamujący rozwój bakterii i ograniczający stan zapalny,
– nadtlenek benzoilu łagodzący zmiany zapalne.
Leki doustne, o działaniu ogólnym to:
– antybiotyki: wspomniane makrolidy oraz tetracykliny, które w formie doustnej terapii stosowane są przez okres 6 miesięcy,
– leki hormonalne, normalizujące poziom androgenów,
– retinoidy skuteczne w najcięższych postaciach trądziku, nie mogą być jednak stosowane u kobiet w ciąży.
Co to w ogóle za bajki, że stres powoduje trądzik? przy każdej chorobie to czytam, zawsze i wszędzie, a już zwłaszcza, jak ktoś nie ma wiedzy co powoduje daną chorobę, to praktycznie zawsze przyczyną jest stres, a do tego jeszcze niewłaściwa dieta. Jak to czytam, to wiem, że lekarze już mi nic mądrego nie powiedzą.
To nie żadne bajki. Stres ma wpływ na działanie systemu immunologicznego organizmu. Nic dziwnego, że powoduje też trądzik i jest jedną z podstawowych przyczyn powstawania wyprysków na twarzy. Oczywiście sam stres trądziku nie spowoduje, ale jest czynnikiem, który po zrównaniu z innymi powoduje kolejne kłopoty i większe ryzyko pojawienia się pryszczy.