Przyczyny trądziku torbielowatego
Za pojawienie się charakterystycznych zmian skórnych odpowiedzialne są androgeny – męskie hormony płciowe. Powodują one zaburzenie fizjologicznych funkcji skóry. Nadmierna aktywność gruczołów łojowych i nadprodukcja sebum oraz wzmożone rogowacenie naskórka powodują zablokowanie ujść kanałów łojowych. Powstają w ten sposób zaskórniki, czyli niezapalne postacie trądziku. Panują w nich idealne warunki do rozwoju bakterii, zasiedlających skórę. Wtedy dochodzi do rozwoju poważnego stanu zapalnego. Pęknięcie ściany gruczołu wyprowadzającego, które ma miejsce w głębszych warstwach skóry, prowadzi do poważnych zmian skórnych i przemieszczania stanu zapalnego na sąsiednie gruczoły. Wokół zakażonego, ropnego materiału, wytwarzana jest błona, tworząc cysty.
Czy osoba dotknięta trądzikiem torbielowatym ma wpływ na powstawanie zmian i na stopień ich zaawansowania? Chory bezpośrednio nie przyczynia się do rozwoju zmian skórnych. Brak bowiem stwierdzonego jednoznacznie wpływu diety, higieny osobistej czy stylu życia. Wiadomo jedynie, że trądzik torbielowaty występuje rodzinnie i częściej dotyka młodych mężczyzn.
Objawy trądziku torbielowatego
Charakteryzuje się powstawaniem rozległych torbieli ropnych, mogących występować pojedynczo lub grupami. Początkowo mają niewielkie rozmiary, potem ilość surowiczo – ropnego płynu pod skórą zwiększa się, przez co cysty mogą osiągać średnicę nawet kilku cm. Zmiany chorobowe utrzymują się na skórze długo, są bolesne i pozostawiają rozległe blizny. Dotykowo pod skórą wyczuwalne są miękkie cysty lub twardsze guzki.
Najczęstsza lokalizacja zmian to twarz, pachy i pośladki. Zmiany na twarzy są najłatwiejsze do wyleczenia, mają jednak największe tendencje do nawrotów. Po ustąpieniu stanu zapalnego na skórze pozostają głębokie blizny i przebarwienia.
Leczenie trądziku torbielowatego
Tej najcięższej postaci trądziku nie należy leczyć na własną rękę – niezbędna jest pomoc specjalisty dermatologa. Leczenie powinno być poprzedzone wykonaniem badań hormonalnych. Leczenie jest długotrwałe i często wymaga zmiany strategii, gdyż często leczenie pierwszego rzutu nie przynosi pożądanych efektów. Najczęściej stosowane leki to:
– leki hormonalne normalizujące poziom androgenów,
– antybiotyki hamujące rozwój bakterii Propionibacterium acnes, stosowane miejscowo w formie maści oraz jako leki doustne,
– retinoidy doustne (izotretynoina), ograniczające aktywność gruczołów łojowych, hamujące rozwój bakterii oraz łagodzące stany zapalne.
Leczenie trwa od kilku do kilkunastu miesięcy, po czym następuje faza stabilizująca. W najcięższych przypadkach wymagana jest interwencja chirurga, który nacina cysty i oczyszcza skórę, zapobiegając rozprzestrzenianiu się stanu zapalnego. Po zakończonym leczeniu można zająć się usuwaniem blizn i przebarwień, w czym pomagają zabiegi medycyny estetycznej (peelingi lekarskie i zabiegi laserowe).
Hormony na trądzik torbielowaty bardzo często nie działają jak trzeba. Warto pamiętać, żeby wtedy nie atakować ostro lekarza dermatologa, bo może się okazać, że każdy następny lekarz będzie gorszy od poprzedniego. Leczenie trądziku torbielowatego często daje efekty tylko na krótką metę i nic w gruncie rzeczy nie zmienia.
Najgorsze jest to, że leczenie trądziku torbielowatego nie zawsze da się skończyć tak jak by się chciało. Po prostu na niektórych leki na ten rodzaj trądziku kompletnie nie działają, więc nie ma sensu stosować ich w ramach jakiegoś normalnego procesu leczenia. Albo się trafi, albo się nie trafi i będzie trzeba szukać nowych leków – taka jest prawda.